ABC Wahadla (ksiazka + wahadelko) - Leszek Matela

Ksiazka "ABC wahadla" w sposob klarowny i przejrzysty wprowadza czytelnika w swiat praktyki radziestezyjnej z wykorzystaniem wahadla. Zdolnosci radiestezyjne posiada wiekszosc z nas. Dzieki tej ksiazce, krok po kroku mozna nauczyc poslugiwania sie wahadlem, a pozniej te wiedze zastosowac w praktyce, wykorzystac na uzytek wlasny i swoich najblizszych.

Rowniez zaawansowani radiesteci moga znalezc tu wiele cennych informacji m.in. o roznego rodzaju specjalistycznych wahadlach (np. dokladny opis wahadla uniwersalnego) i ich zastosowaniu oraz nigdzie do tej pory nie publikowanych nietradycyjnych metodach pracy z wahadlem.

Czytelnik wraz z ksiazka otrzymuje rowniez dolaczone do niej wahadlo.

Fragment:

I ty mozesz zostac radiesteta
Pierwsze kroki z wahadlem dla kazdego

1.1. Co to jest radiestezja?





Radiestezja jest dziedzina wiedzy pozwalajaca czlowiekowi na wglad w niewidzialny swiat wibracji wokol nas. Badania wskazuja, ze ponad 75% ludzi potrafi, po odpowiednim treningu, poslugiwac sie wahadlem. Moja ksiazka ma za zadanie nauczyc Panstwa tej umiejetnosci, badz ja udoskonalic. W ksiazce "ABC wahadla", zarowno poczatkujacy, jak i zaawansowani, moga znalezc przejrzyste informacje i wskazowki dotyczace pracy z wahadlem. Opanowanie techniki poslugiwania sie wahadlem wiaze sie z obudzeniem zdolnosci do odczuwania i badania swiata niewidzialnych energii wokol nas. Radiestezja jest metoda badawcza zajmujaca sie wykrywaniem i badaniem roznego rodzaju promieniowan i oddzialywan, niedostrzegalnych golym okiem,
a czesto nie dajacych sie zarejestrowac nawet najnowoczesniejsza aparatura pomiarowa. Nie nalezy w niej dopatrywac sie niczego magicznego ani sensacyjnego. Decydujacy w radiestezji jest czlowiek, jego wrazliwosc, zdolnosc koncentracji i umiejetnosc interpretacji odbieranych sygnalow. Wahadlo, podobnie jak rozdzka, jest jedynie wskaznikiem odbieranych sygnalow. Sam termin radiestezja wywodzi sie od lacinskiego slowa radius (promien) i greckiego aisthesis (wrazliwosc). Tak wiec radiestezja to wrazliwosc na roznego rodzaju promieniowania i zwiazana z tym sztuka ich wykrywania. Termin radiestezja wprowadzil do obiegu
w latach trzydziestych francuski ksiadz-radiesteta Alexis Bouly. Przedtem mowiono o rabdomancji albo po prostu rozdzkarstwie i wahadlarstwie.






1.2. Czym jest praca z wahadlem?

Wazne jest, aby od poczatku naszych kontaktow z praktyka radiestezyjna zdac sobie sprawe, iz najwazniejszy
w badaniach radiestezyjnych jest sam czlowiek. To on wlasnie spelnia role "urzadzenia pomiarowego", odbierajacego roznego rodzaju promieniowania. Rozdzka i wahadlo pelnia tylko role wskaznikow umozliwiajacych odczyt docierajacych do nas sygnalow. Zarowno do podswiadomosci czlowieka, jak i sfery nadswiadomosci, dochodzi wiele informacji, ktore nie trafiaja do sfery swiadomej. Zakres odbieranej przez nas rzeczywistosci moze zostac znacznie poszerzony przez uswiadomienie sobie tych sygnalow za pomoca metod radiestezyjnych. Najwazniejsze jest odpowiednie zakodowanie sobie sposobu uswiadamiania odbieranych informacji, czyli umowienie sie z wlasna podswiadomoscia lub nadswiadomoscia. Najlepszymi radiestetami sa wlasnie ludzie, ktorzy posiadaja dobry dostep do swojej pod- i nadswiadomosci. Radiesteta nastawia sie przede wszystkim na odebranie (jesli sie pojawia) okreslonych sygnalow oraz ustala, w ktora strone i w jakiej skali ma wychylac sie rozdzka lub obracac wahadlo i co bedzie oznaczala taka reakcja. Nie jest wiec tak, ze przyrzad potrafi reagowac sam. Wychylenia rozdzki czy obroty wahadla, powodowane sa mimowolnymi drganiami reki.
Fale elektromagnetyczne emitowane sa przez wszystkie obiekty (martwa i zywa nature) majace temperature powyzej zera bezwzglednego (-273 C). Wykorzystujac to zjawisko zbudowano na potrzeby wojska tzw. radar pasywny. Tak wiec radiesteci posiadaja podobne wlasciwosci do radaru pasywnego, polegajace na selektywnym odbiorze wysylanego promieniowania. Dzieki tej wlasciwosci mozliwe sa zarowno poszukiwania geologiczne (ujecia wodne, zloza mineralow), jak tez odnajdywanie zaginionych osob i przedmiotow.
To tyle uwag ogolnych i teorii. Czytelnikow zainteresowanych sprawami teoretycznymi i badaniami naukowymi dotyczacymi zjawisk radiestezyjnych odsylam do prac moich i innych autorow, zamieszczonych w bibliografii na koncu ksiazki. W tej pracy najwazniejsza jest praktyka. W pierwszym tomie naszej serii "ABC" skoncentrujemy sie na praktycznych aspektach pracy z wahadlem. Rozpoczniemy od cwiczen podstawowych, nastepnie bedziemy zwiekszac stopien trudnosci, az dojdziemy do zagadnien, ktore uzupelniaja wiedze nawet zaawansowanych radiestetow.








1.3. Warunki do pracy radiestezyjnej

Do cwiczen z wahadlem musisz znalezc spokojne miejsce. W czasie tych cwiczen przyjmij wygodna postawe, plecy wyprostuj, bez wzgledu na to czy stoisz, siedzisz, czy przeprowadzasz badania idac. Staraj sie nie krzyzowac nog ani rak. Oddychaj spokojnie i miarowo. Poglebienie oraz wyregulowanie oddechu pozwala zwalczyc autosugestie i dekoncentracje a takze zapobiega bledom w pracy radiestezyjnej. Nie spiesz sie wykonujac cwiczenia z wahadlem. Spieszac sie, nie uzyskasz poprawnych wynikow. Jesli czujesz sie zmeczony, odloz wahadlo i odpocznij, a dopiero jak zregenerujesz sily, przystap do cwiczen.





1.4. Wybor wahadla do pierwszych cwiczen

Do podstawowych cwiczen radiestezyjnych dla poczatkujacych najlepiej nadaje sie proste, drewniane wahadlo. Najlepsze jest wahadlo spiczaste, pomalowane na czarno. Jesli jednak do pierwszych cwiczen nie bedziemy dysponowac gotowym, profesjonalnie wykonanym wahadlem, mozemy je sporzadzic samodzielnie. Uzywamy do tego zuzytego bezpiecznika elektrycznego. Skierowujemy go spiczastym wierzcholkiem ku dolowi. Cienkim szydlem robimy z obu stron otwory w blaszkach bezpiecznika oraz przeciagamy przez nie bawelniana nitke. Po przeciagnieciu zawiazujemy na nitce (przed blaszkami) supelki z obu stron, aby bezpiecznik nie suwal sie po niej. Nitka winna miec ok. 25–35 cm. Pamietajmy, iz w radiestezji uzywany przyrzad nie pelni decydujacej roli. Wahadlo, chocby wykonane z najdrozszego kruszcu, samo nie bedzie sie poruszalo. Pomiaru dokonuje zawsze czlowiek, ktory potrafi wycwiczyc w sobie umiejetnosc rejestracji niewidzialnych energii wystepujacych w jego otoczeniu. To samo dotyczy sposobu odczytywania ruchow wahadla. Czlowiek trzymajacy w reku wahadlo odbiera sygnaly plynace z podswiadomosci, a w niektorych specyficznych sytuacjach tez z nadswiadomosci. One wlasnie powoduja mimowolne drgania rak przekladane na jezyk ruchow wahadla. Co beda oznaczaly ruchy prawo- i lewoskretne, oscylacje lub krazenia ustala przed badaniami poslugujacy sie wahadlem. Podkreslam to zdecydowanie, gdyz inaczej bedzie nam trudno opanowac podstawy radiestezji.





1.5. Znalezienie wlasnej dlugosci fali

Prace z wahadlem zaczynamy od lekkiego uderzenia go o brzeg stolu, sciane lub jakis mebel. Tak tez konczymy prace z wahadlem. Podczas pomiarow przy pomocy wahadla mamy do czynienia z roznymi energiami. Poprzez lekkie stukniecie wahadla nastepuje jego oczyszczenie. Potrzebne to jest zarowno przed praca z nim, jak i po. Pamietajmy, aby zawsze w ten sposob zaczynac i konczyc nasze cwiczenia.
Pierwszym krokiem, po rozladowaniu wahadla poprzez lekkie uderzenie, jest znalezienie wlasnej dlugosci fali do pracy wahadlarskiej, czyli miejsca na nitce, w ktorym bedziemy trzymali wahadlo. W tym celu bierzemy lewa reka wahadlo tak, aby nitka zwisala w dol. Pod nitke podkladamy prawa dlon otwarta ku gorze. Nastepnie ukladamy w niej nitke wahadla w ten sposob, aby uniknac jej poplatania. Zamykamy i obracamy dlon do dolu. Kciukiem oraz palcem wskazujacym prawej reki chwytamy nitke tuz przy zawieszeniu wahadla, natomiast pozostalymi palcami chowamy ja w dloni (ilustr. 3.). Wahadlo trzymamy w odleglosci 2-3 cm nad otwarta lewa dlonia. Prawa reke, trzymajaca wahadlo, zginamy w nadgarstku i podobnie jak lokiec skierowujemy w dol. Rozluzniamy miesnie, koncentrujemy sie na czynnosci znalezienia najwlasciwszego dla nas miejsca do trzymania wahadla. Nastawiamy sie na bierne oczekiwanie:
- w jakiej pozycji wahadlo zacznie najlzej poruszac sie w naszej rece?
- gdzie znajduje sie punkt na nitce odpowiadajacy dlugosci naszej fali?
Powoli przesuwajac palec wskazujacy i kciuk prawej reki wydluzamy zawieszenie wahadla. Zblizajac sie do wlasciwego miejsca na nitce, wahadlo zaczyna oscylowac. W miare wydluzania nitki natrafimy na punkt, w ktorym wahadlo przejdzie do obrotow kolowych. W owym punkcie zawiazujemy wezelek na nitce, a jesli wahadlo posiada kolorowy koralik do zaznaczania dlugosci fali radiestety, przemieszczamy go po nitce do danego punktu. Taki punkt bedzie stalym miejscem, w ktorym bedziemy trzymali wahadlo. Cwiczenie powtarzamy, aby upewnic sie czy rzeczywiscie znalezlismy najwlasciwsze miejsce na nitce. Moze sie zdarzyc, iz wahadlo w wiecej niz jednym miejscu "chodzi" lekko. Wowczas porownujemy kilka punktow przy zalozeniu: w punkcie odpowiadajacym naszej dlugosci fali wahadlo obraca sie najintensywniej. Wlasnie owe miejsce na nitce zaznaczamy. Znalezienie owego miejsca nie tylko potwierdzi nasze zdolnosci radiestezyjne, ale i wskaze dlugosc fali wlasnej.

Kup ABC Wahadla (ksiazka + wahadelko) - Leszek Matela w CzaryMary.pl